Udział PCK w kapitulacji Powstania Warszawskiego

Hr. Maria Tarnowska, z  racji wysokiej pozycji społecznej i doświadczenia (była także ówczesnym wiceprezesem PCK), została oddelegowana do rozmów z Niemcami na temat ewakuacji ludności cywilnej (umożliwiły one  wyprowadzenie w dniach 8-10 września 1944 r. z Warszawy 20-25 tysięcy osób ), głównie kobiet, dzieci i starców. Pogarszająca się z każdym dniem sytuacja i brak nadziei na jakąkolwiek pomoc, z zewnątrz  zdecydowały o podjęciu przez dowództwo Powstania rozmów  kapitulacyjnych ze stroną niemiecką. W negocjacjach, które toczyły się od 30 września do 2 października w Ożarowie pod Warszawą ze strony polskiej uczestniczyła delegacja, w składzie której byli między innymi: wiceprezes PCK hrabina Maria Tarnowska,  reprezentująca także  Radę Główną Opiekuńczą oraz  dr Hieronim Bartoszewski, również reprezentujący Polski Czerwony Krzyż. Rozmowy zakończyły się 2 października  1944 r. podpisaniem układu o zaprzestaniu działań wojennych  w Warszawie. Na podstawie  powyższych postanowień  wszyscy żołnierze oraz służba sanitarna, w składzie której znajdowały się pielęgniarki i sanitariuszki PCK, otrzymała prawa jeńców wojennych. W myśl porozumienia PCK był odpowiedzialny za przeprowadzenie ewakuacji  z Warszawy wszystkich szpitali i  punktów opatrunkowych wraz z rannymi i chorymi.