Szkolenia z pierwszej pomocy

Sukcesem lat 1951-1955 było przygotowanie do niesienia pomocy sanitarnej 5 000 000 osób (głównie w zakładach pracy) i  tworzenia posterunków sanitarnych (pięcioosobowe zespoły pierwszej pomocy w nagłych wypadkach i zachorowaniach).

W latach 60-tych zlecono zakładowym kołom czerwonokrzyskim przestrzeganie zasady: na każdej zmianie i w każdej hali fabrycznej ma być ktoś z członków posterunku sanitarnego. Przestrzeganie tej zasady gwarantowało udzielenie pierwszej pomocy przedmedycznej, gdy zaistniała taka potrzeba (wypadki w czasie pracy).

Na początku lat 70-tych PCK przeszkoliło 1 571 443 młodzieży oraz 778 098 dorosłych z zasad udzielania pierwszej pomocy.

Pod koniec lat 70-tych nastąpiła reforma nauczania pierwszej pomocy. Duży nacisk kładziono wówczas na doskonalenie kadry szkolącej.  W latach 80-tych działało siedem ośrodków szkolenia sanitarnego, gdzie rocznie szkolono ponad 500 000 osób.

Obecnie podczas kursów pierwszej pomocy szczególny nacisk kładziony jest na zajęcia praktyczne, które odbywają się zarówno na pozorantach, jak i na fantomach. Instruktorzy inscenizują różne wypadki (tzw. pozoracje) przy użyciu profesjonalnych środków (używanych w filmie i teatrze) oraz rekwizytów. Pozoracje mają na celu oswojenie uczestników kursów z sytuacjami, które mogą zdarzyć się w rzeczywistości.

Ważne jest, aby każdy uczestnik szkoleń miał poczucie, że umiejętności, które zdobył na szkoleniu pozwolą mu na komfortowe działanie w sytuacji kryzysowej.

Ta forma szkoleń praktykowana jest od 1999 r. Przez 18 lat Polski Czerwony Krzyż przeszkolił ponad 500 tysięcy osób różnymi typami kursów.