Ruch Honorowych Dawców Krwi

Kluczową rolę w rozwoju honorowego krwiodawstwa Polskiego Czerwonego Krzyża odegrały Kluby Honorowych Dawców Krwi. Działały one w pierwszych latach przy zakładowych i szkolnych Kołach PCK, a ostatnio stanowią podstawowe jednostki organizacyjne Polskiego Czerwonego Krzyża.

Od 1957 r. rozpoczęto propagowanie krwiodawstwa rodzinnego, tj. bezinteresownego oddania krwi przez członka rodziny chorego, który otrzymał krew w czasie pobytu w szpitalu. W wyniku podjętych działań w 1958 r. zwerbowano 2 216 honorowych dawców krwi i 11 393 dawców płatnych, w 1959 r. – liczba pozyskanych dawców honorowych wzrosła do 5 606, zwerbowano także 966 dawców rodzinnych, natomiast liczba dawców płatnych spadła do 2 389. Z kolei już w 1960 r. zwerbowano 29 342 honorowych dawców krwi i 7 000 płatnych.

1958 r. – to umowna data powstania ruchu HDK. Trudno bowiem było ówczesnej władzy przyjąć spontaniczny odzew Polaków za początek ruchu społecznego, który w istocie był solidarnością z niepodległościowym zrywem Węgrów i sprzeciwem wobec krwawego stłumienia powstania przez tzw. „bratnią pomoc radziecką”.

Rok	Liczba Klubów HDK	Liczba członków klubów
1960	26	800
1970	374	20 944
1980	3 986	328 608
1986	4 415	353 724
2018	1 079	79 834