Paweł Sapieha

Paweł Jan Sapieha został pierwszym prezesem Komitetu Głównego Polskiego Towarzystwa Czerwonego Krzyża (4.05.1919 – 7.08.1919). Był liderem nowo powstałego stowarzyszenia po odzyskaniu przez Polskę niepodległości. Już od 1913 r. Sapieha działał na rzecz społeczeństwa, początkowo jako prezes Krajowego Stowarzyszenia Czerwonego Krzyża Mężczyzn i Dam w Galicji z siedzibą we Lwowie. W związku z wybuchem I Wojny Światowej priorytetowym zadaniem stowarzyszenia Sapiehy było przygotowanie i urządzenie licznych szpitali i punktów opatrunkowych Czerwonego Krzyża.

Wraz  z przesuwającym się frontem nazewnictwo organizacji czerwonokrzyskich w Małopolsce  ulegało zmianom i jego nazwy brzmiały kolejno: Galicyjskie Towarzystwo  Czerwonego Krzyża we Lwowie, Krajowego Stowarzyszenie Czerwonego Krzyża dla Galicji z siedzibą we Lwowie. Prezesem tych organizacji w różnym okresie ich trwania był  cały czas książę Sapieha. Jednym z  pierwszych rozkazów  Naczelnego Dowódcy Wojsk Polskich w  Galicji Wschodniej  było powołanie  w dniu 26 listopada 1918 r. Krajowego Stowarzyszenia Czerwonego Krzyża dla Galicji. Podczas walk toczących się w tym okresie we Lwowie Towarzystwo  przystąpiło natychmiast do  organizacji szpitali  oraz stacji ratunkowych.  Po ogłoszeniu  niepodległości Polski i jej uznania przez mocarstwa zachodnie  powstała konieczność zjednoczenia  organizacji z trzech zaborów w jedną organizację czerwonokrzyską – Polskiego Towarzystwa Czerwonego Krzyża, na czele którego początkowo również stanął Sapieha.