Mateczki PCK

Mateczki PCK, to wolontariuszki, które opiekowały się jeńcami wojennymi przebywającymi w Stalagach lub Oflagach podczas II WŚ.

Już po kampanii wrześniowej w 1939 r.  wielu żołnierzy Wojska Polskiego trafiło do niewoli niemieckiej. Polski Czerwony Krzyż początkowo pomagał tylko w nawiązywaniu kontaktów rodzin z jeńcami, ale od 1942 r. zakres działań PCK znacznie się rozwinął. Rozpoczęto organizowanie akcji pomocowej, a jej uczestników nazywano „Matkami Chrzestnymi” lub „Mateczkami”. Czasem były to osoby indywidualne, czasem całe społeczności które wspólnymi siłami składały paczkę dla konkretnego wybranego jeńca. Wśród „Mateczek” znalazł się hrabia Włodzimierz Scipio del Campo, polski arystokrata włoskiego pochodzenia, który z majątku Brzezice na Lubelszczyźnie wysyłał paczki do uwięzionych żołnierzy. Dzięki instytucji „Mateczek” otoczono opieką prawie 9 000 jeńców (dane na podstawie księgi jeńców, którzy otrzymywali paczki od Mateczek, przechowywanej w archiwum Krajowego Biura Informacji i Poszukiwań), wysłano z kraju od 1,5 miliona paczek o całkowitej wadze ok. 4 000 ton.