38.
Powojenne wyzwania Biura Informacyjnego PCK
Po zakończeniu działań wojennych Biuro Informacji PCK stanęło przed ogromnym humanitarnym zadaniem. Prowadzono poszukiwania zaginionych za pośrednictwem Narodowych Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca, zabezpieczano i wydawano zgromadzone depozyty. W samym tylko rekordowym miesiącu lutym 1946 r. do Biura wpłynęło 80 tys. listów.
Bezpośrednio po wojnie przystąpiono do odbudowy nowej siedziby ZG PCK na ul. Mokotowskiej 14 w Warszawie, do której przeniesiono zbiory archiwalne Biura Informacji i Poszukiwań. Biuro mieści się pod tym adresem do dzisiejszego dnia.
Do kraju powracali repatrianci, którzy byli rejestrowani w PCK, co ułatwiało późniejsze odnajdowanie i łączenie rodzin. Prowadzono poszukiwania Polaków zamieszkałych przed wojną na terenach należących do Polski, a także wypracowano sposoby poszukiwania Polaków w Związku Radzieckim oraz ich repatriacji do kraju.
Do końca 1948 r. Biuro zgromadziło większość ocalałej dokumentacji wytworzonej w polskich oddziałach i zagranicznych delegaturach.
Kartoteka Biura zawierała wówczas ponad 2 miliony kart rejestracyjnych, w tym 190 tys. kart dotyczących cudzoziemców.
Przeciętna liczba wpływających poszukiwań wynosiła od 1 do 2 tys. dziennie.
